-
1 exclamo
ex-clāmo, āvi, ātum, 1, v. n. and a.I.Neut., to call or cry aloud, to call or cry out, to exclaim:B.cum exclamasset Laelius,
Cic. Rep. 6, 12 fin.:in stadio cursores exclamant quam maxime possunt,
id. Tusc. 2, 23, 56; cf. Plaut. Most. 2, 2, 57:majus,
Cic. Tusc. 2, 24, 56:contiones saepe exclamare vidi, cum apte verba cecidissent,
i. e. to applaud loudly, id. Or. 50, 168; cf. Quint. 1, 6, 45.— Pass. impers.:quoties exclamandum erit, lateris conatus sit ille, non capitis,
Quint. 1, 11, 8; 3, 8, 59.—Transf.1.Of inanim. and abstr. things (postAug.):2.apud hunc (oratorem) patria ipsa exclamabit,
Quint. 12, 10, 61:ignis exclamat,
i. e. crackles aloud, makes a noise, Stat. Th. 6, 202:dominae femur exclamare coëgit,
Juv. 6, 423:quae (verba) aut maxime exclamant, aut sono sunt jucundissima,
Quint. 8, 3, 17:minus exclamantes syllabae,
id. 9, 4, 137.—Of a sound made with musical instruments:II. A.sacris tubis,
Vulg. 1 Macc. 16, 8; cf. 3, 54; 4, 40.—With inanim. objects.(α).With an object-clause, in oratio recta:(β).ibi nescio quis maxima Voce exclamat: Alcumena, adest auxilium, ne time,
Plaut. Am. 5, 1, 12: cf.:non possum quin exclamem: Euge, euge, etc.,
id. Trin. 3, 2, 79 (quoted Cic. de Or. 2, 10, 39):mihi libet exclamare, Pro deum, etc.,
Cic. N. D. 1, 6, 13; Ter. Eun. 4, 1, 11; id. Ad. 4, 4, 10; Quint. 6, 3, 81; Hor. S. 1, 7, 33; Ov. M. 5, 13 al.—With acc. and inf.:hic exclamat, eum sibi esse sodalem,
Plaut. Capt. 3, 2, 11; Ter. Eun. prol. 23.—With ut:(γ). B.quas (geometricas formas) ut vidisset, exclamavisse, ut bono essent animo, videre enim se hominum vestigia, etc.,
Cic. Rep. 1, 17:ut equites desilirent,
Liv. 4, 38, 2.—With personal objects, to call upon:voce clara exclamat uxorem tuam,
Plaut. Am. 5, 1, 68: M. Brutus cruentum pugionem tenens Ciceronem exclamavit, Anton. ap. Cic. Phil. 2, 12, 30:aliquem suo nomine,
Cael. Aur. Acut. 2, 6. -
2 acclāmō (ad-c-)
acclāmō (ad-c-) āvī, ātus, āre, to call to, shout at, exclaim: hostis omnibus, qui acclamassent: populus cum risu acclamavit, ipsa esse: (provincia) cui acclamari solet: ne acclametur times? cunctis servatorem liberatoremque adclamantibus, applauding, L. -
3 con-clāmō
con-clāmō āvī, ātus, āre, to cry out together, shout, make acclaim: ad quorum casum gaudio, L.: ‘procul este,’ Conclamat vates, V.: a me conservatam esse rem p.: occasionem amittendam non esse, Cs.: ducendum ad sedes simulacrum, V.: quod Mithridates se velle dixit: laetum paeana, V: uti aliqui proderet, Cs.: conclamantibus omnibus, imperaret quod vellet, Cs.—In phrases, ad arma, to call to arms, signal for an attack: ut ad arma conclamaretur, L.: conclamatum ad arma est, L. — Vasa, to give the signal for packing up, i. e. for decamping (ellipt. for conclamare, ut vasa colligantur): iubet vasa militari more conclamari, Cs.: conclamatis vasis, Cs. — To call for help: socios, O.: duros agrestīs, V.—To call loudly, cry violently, shout, exclaim: Italiam, V.: quid ad se venirent, Cs.: conclamat virgo, cries out, O.—Of the dead, to call repeatedly by name, lament, bewail: suos, L. — Prov.: iam conclamatum est, all is lost, T. -
4 ex-clāmō
ex-clāmō āvī, ātus, āre, to call out, cry aloud, exclaim: contiones saepe exclamare vidi, applaud loudly: illa exclamat, ‘minume gentium,’ T.: Latine exclamat nostros frustra pugnare, S.: exclamavisse, ut bono essent animo, etc.: ut equites desilirent, L.: Ciceronem exclamavit. -
5 in-clāmō
in-clāmō āvī, ātus, āre, to give a cry, make a call, appeal, invoke: ut, si inclamaro, advoles, call out: nemo inclamavit patronorum: volui inclamare, sed, etc., O.: Curiatiis, uti opem ferant fratri, L.: comitem suum: Fulvium nomine, L.—To exclaim against, cry in remonstrance, rebuke: ‘quo tu turpissime,’ magnā Inclamat voce, H.: alios, quid cessarent, L. -
6 reclāmitō
reclāmitō —, —, āre, freq. [reclamo], to cry loudly against, exclaim against.—Fig.: reclamitat istiusmodi suspitionibus ipsa natura. -
7 re-clāmō
re-clāmō āvī, ātus, āre, to cry out against, exclaim against, contradict, protest: cum cunctus ordo reclamabat: illi reclamarunt: tribuni reclamantibus consulibus refecti, in spite of their protest, L.: cum eius promissis legiones reclamassent: Quaere peregrinum, vicinia reclamat, H.: Reclamant omnes, vindicandam iniuriam, Ph.: cum erat reclamatum vocibus: scopulis inlisa reclamant Aequora, re-echo, V. -
8 vōciferō
vōciferō —, ātus, āre [* vociferus; vox+1 FER-], to cry out, shout, bawl, exclaim: ex omnibus locis, L.: vociferatum ferociter, L. -
9 vōciferor
vōciferor ātus, ārī, dep. [* vociferus; vox+1 FER-], to cry out, cry aloud, exclaim, shout, scream, bawl, vociferate: palam: pauca in senatu, L.: Talia, V.: quid vociferabare? decem milia talentūm Gabinio esse promissa: se ante signa ituros, L.: vociferari Decius, quo fugerent? L.* * *vociferari, vociferatus sum V DEPutter a loud cry, shout, yell, cry out, announce loudly -
10 exclamo
exclamare, exclamavi, exclamatus Vexclaim, shout; cry out, call out -
11 exclamo
to shout, cry aloud, exclaim, call someone by name. -
12 acclamo
ac-clāmo ( adc.), āvi, ātum, 1, v. n., to raise a cry at, to shout at, to exclaim (in a friendly or hostile manner), with and without the dat.; also with the acc. of the thing called.I.To shout at in a hostile sense, to disapprove or blame by shouting (so partic. in the time of the republic):II.non metuo, ne mihi adclametis,
cry out against, Cic. Brut. 73, 256; cf. id. Muren. 8; id. Piso, 65; id. Verr. 2, 48; id. Caecin. 28; so Sen. Ep. 47, 11; Suet. Galb. 20 al.:hostis omnibus, qui adclamassent,
Cic. Verr. 2, 2, 20; so Vell. 2, 4, 4; Suet. Caes. 70 al.—After the Aug. period, to cry at with approbation, to shout applause, to approve with loud cries, to applaud, huzza:populus et miles Neroni Othoni adclamavit,
Tac. H. 1, 78; Suet. Claud. 7; 27; id. Dom. 13 al.:prosequentibus cunctis servatorem liberatoremque adclamantibus,
they applaud him with loud acclamations as their saviour and deliverer, Liv. 34, 50 fin.; so Tac. A. 1, 44 al.— Impers.:ei adclamatum est,
Plin. Ep. 4, 9, 18. -
13 adclamo
ac-clāmo ( adc.), āvi, ātum, 1, v. n., to raise a cry at, to shout at, to exclaim (in a friendly or hostile manner), with and without the dat.; also with the acc. of the thing called.I.To shout at in a hostile sense, to disapprove or blame by shouting (so partic. in the time of the republic):II.non metuo, ne mihi adclametis,
cry out against, Cic. Brut. 73, 256; cf. id. Muren. 8; id. Piso, 65; id. Verr. 2, 48; id. Caecin. 28; so Sen. Ep. 47, 11; Suet. Galb. 20 al.:hostis omnibus, qui adclamassent,
Cic. Verr. 2, 2, 20; so Vell. 2, 4, 4; Suet. Caes. 70 al.—After the Aug. period, to cry at with approbation, to shout applause, to approve with loud cries, to applaud, huzza:populus et miles Neroni Othoni adclamavit,
Tac. H. 1, 78; Suet. Claud. 7; 27; id. Dom. 13 al.:prosequentibus cunctis servatorem liberatoremque adclamantibus,
they applaud him with loud acclamations as their saviour and deliverer, Liv. 34, 50 fin.; so Tac. A. 1, 44 al.— Impers.:ei adclamatum est,
Plin. Ep. 4, 9, 18. -
14 conclamo
I.(Con subject.) To call or cry out together or in a body (hence often joined with omnes, universi, pariter, omnes pariter, Liv. 34, 61, 8; Curt. 5, 13, 5; 8, 11, 22; 10, 17, 3), to shout, esp. in approbation or assent (class. in prose and poetry).A.In gen., with acc. and inf.:B.cum vos universi, unā mente atque voce, iterum a me conservatam esse rem publicam conclamastis,
Cic. Phil. 6, 1, 2; Caes. B. G. 3, 18; id. B. C. 1, 7; Tac. A. 1, 8;ducendum ad sedes simulacrum... conclamant,
Verg. A. 2, 233 al. —With acc.:quod Mithridates se velle dixit, id sutores et zonarii conclamarunt,
Cic. Fl. 7, 17:victoriam suo more,
Caes. B. G. 5, 37:laetum paeana,
Verg. A. 10, 738 al. —With ut:tum suo more conclamaverunt, uti, etc.,
Caes. B. G. 5, 26 fin. —So with simple subj.:conclamantibus omnibus, imperaret quod vellet,
Caes. B. C. 3, 6; cf.:igitur, conclamant, duceret quo videretur,
Curt. 4, 1, 29.— Absol.:conclamat vir paterque,
Liv. 1, 58, 12:ad quorum casum, cum conclamasset gaudio exercitus,
id. 1, 25, 6; Tac. A. 3, 74.— Poet.:planctu conclamat uterque Isthmos,
Stat. Th. 6, 13.—In partic.1.Conclamare ad arma, milit. t. t., to call to arms, to give the signal for an attack, Liv. 3, 50, 11; 7, 12, 3; 10, 32, 9; 41, 26, 2 al.—2.Conclamare vasa, to give the signal, before breaking up, for packing, i. e. to give the order for decamping (ellipt. for conclamare, ut vasa colligantur), Caes. B. C. 1, 66. In the same sense without vasa, id. ib. 1, 67, and id. ib. 3, 75.—II.To call together, to call to one's help (very rare):III.socios,
Ov. M. 13, 73:duros agrestes,
Verg. A. 7, 504. —(Con intens.) Of a single person, to call or cry out loudly or violently, to shout, exclaim (class.).A.In gen.:B.ubi abit, conclamo: Heus quid agis tu, etc.?
Plaut. Mil. 2, 2, 22; id. Men. 5, 9, 94:Italiam primus conclamat Achates,
Verg. A. 3, 523:hei mihi! conclamat,
Ov. M. 6, 227; 7, 843:capta castra conclamavit,
Tac. H. 3, 29 fin.:Ariovistus conclamavit, quid ad se venirent, etc.,
Caes. B. G. 1, 47 fin.:deos omnes,
to call upon, invoke, Sen. Oedip. 974:saxa querelis,
to fill with cries, Mart. 9, 46, 5.— Absol.:conclamat virgo,
cries out, Ov. M. 4, 691; 10, 385; Quint. 2, 2, 12 al.—Esp., with aliquem (mortuum), t. t. in the lang. of religion; of the dead, to call repeatedly by name, and lament him seven (acc. to others, eight) days, until his burial (cf. Serv. ad Verg. A. 6, 218; Schol. Luc. 2, 23;b.Dict. Antiq. p. 459, a.): ut ex maestis paulo ante domibus, quae conclamaverant suos, procurreretur in vias,
Liv. 4, 40, 3:cum corpora nondum conclamata jacent,
Luc. 2, 23:post conclamata imperatoris suprema,
i. e. after this cry, Amm. 30, 10, 1:partem conclamare tori,
Stat. S. 2, 6, 5.—In gen., to bewail, complain; cf.:c.videris immensis conclamata querelis Saxa,
Mart. 9, 45, 5.—Prov.:A. B.jam conclamatum est,
it is all over, all is lost, Ter. Eun. 2, 3, 57 Don.—Hence,conclāmā-tus, a, um, P. a. (post-class.).A.Published abroad by crying out, i. e. known, celebrated:B.conclamatissimus primipilaris,
Sid. Ep. 6, 1:conclamatissimae declamationes,
id. ib. 8, 3.—(Acc. to III. B.) Lamentable, unfortunate:res,
Serv. ad Verg. A. 2, 233:frigus,
Macr. S. 7, 5, 26. -
15 inclamito
inclāmĭto, āre, v. freq. a. [id.], to call out or exclaim against one; hence, to abuse, scold:inclamitor quasi servus,
Plaut. Ep. 5, 2, 46. -
16 inclamo
in-clāmo, āvi, ātum, 1, v. a. and n.I.To cry out to, to call upon, in a good or bad sense.A.In a good sense (class.), to call upon for assistance, to invoke.(α).With acc.:(β).comitem suum inclamavit,
Cic. Inv. 2, 4, 14:Fulvium Taurea nomine inclamavit,
Liv. 26, 15, 11:delphinus inclamatus a puero,
Plin. 9, 8, 8, § 25: nomen alicujus, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124.—Absol.:B.ita te para, ut, si inclamaro, advoles,
call out, Cic. Att. 2, 18 fin.; cf. id. ib. 2, 20, 5:nemo inclamavit patronorum,
id. de Or. 1, 53 fin.:quasi inclamaret aut testaretur locutus est,
Quint. 11, 3, 172.—In a bad sense, to call out against, exclaim against, rebuke, scold, revile, abuse (mostly ante-class. and post-Aug.; perh. not in Cic.): inclamare conviciis et maledictis insectari, Paul. ex Fest. p. 108 Müll.:II.nolito acriter Eum inclamare,
Plaut. Cist. 1, 1, 111:aliquem,
id. Mil. 4, 2, 44; id. Stich. 2, 2, 4; id. Truc. 3, 2, 4:in aliquem,
to cry out aloud, Gell. 5, 9 fin.:contra aliquem voce quam maximā,
Aur. Vict. Epit. 12 fin.; cf.:quo tu turpissime, magnā Inclamat voce,
Hor. S. 1, 9, 76:pastorum unus... inclamat alios, quid cessarent, cum, etc.,
loudly remonstrates, Liv. 10, 4, 8.—To cry aloud, call out. —With dat.:dum Albanus exercitus inclamat Curiatiis, uti opem ferant fratri,
Liv. 1, 25, 9:timidae puellae,
Ov. Am. 1, 7, 45. -
17 increpo
in-crĕpo, ŭi, ĭtum (increpavi, Plaut. Most. 3, 2, 63; Vulg. Psa. 9, 6; Suet. Tib. 52:I.increpatus,
Just. 11, 4, 5; Prud. 7, 195; Liv. 24, 17, 7 Cod.), 1, v. n. and a., to make a noise, sound, resound, to rush, rustle, patter, rattle, whiz (class.).Lit.A.Neutr.:2.simul ut discus increpuit,
Cic. de Or. 2, 5, 21:corvorum increpuit densis exercitus alis,
Verg. G. 1, 382.—Transf., to make a noise, be noised abroad:B.increpui hibernum et fluctus movi maritumos,
Plaut. Rud. prol. 69:quicquid increpuerit, Catilinam timeri,
Cic. Cat. 1, 7, 18:simul atque increpuit suspicio tumultus,
id. Mur. 10, 22:si quid increparet terroris,
Liv. 4, 43, 10:haec indigna miserandaque auditu cum apud timentes... increpuissent,
id. 6, 37, 1.—Act., to utter aloud, produce, give forth ( poet.):2.saevas increpat aura minas,
Prop. 1, 17, 6: tuba terribilem sonitum. Verg. A. 9, 504.—To cause to give forth a sound:3.cum Juppiter atras increpuit nubes,
Ov. M. 12, 52:increpuit unda latus,
id. Tr. 1, 4, 24; cf.:vincor ut credam miser Sabella pectus increpare carmina,
disturb, confuse, Hor. Epod. 17, 28.—To make a noise at a person, thunder at:II.timeo totus, ita me increpuit Juppiter,
Plaut. Am. 5, 1, 25.—Transf.A.To exclaim loudly against a person, to blame or upbraid loudly, to chide, rebuke, reprove. — With acc.:B.numquid increpavit filium?
Plaut. Most. 3, 2, 63:maledictis omnes bonos,
Sall. C. 21, 4:gravibus probris,
Liv. 23, 45, 5:etiam deos verbis ferocioribus,
id. 45, 23, 19:cunctantes arma capere,
id. 10, 35, 8:increpat ultro Cunctantes socios,
Verg. A. 10, 830.—With ad and acc.:dictator ad contionem advocatam increpuit,
spoke angrily, Liv. 4, 32, 2.— Absol.:ultro animos tollit dictis, atque increpat ultro,
Verg. A. 9, 127.—To accuse a person of any thing:C.avaritiae singulos,
Suet. Cal. 39:saevitiae populum,
id. Galb. 15.—With an abstract object, to reprove, censure, inveigh against any reprehensible quality or act of a person:A. B.illis versibus increpant eorum arrogantiam,
Cic. Ac. 2, 23, 74:illius in me perfidiam,
id. Q. Fr. 2, 3, 3:fugam,
id. de Or. 2, 48, 199 al. —Hence, incrĕ-pĭtus, a, um, Part.Accused:ignaviae,
Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 1, 17. -
18 proquirito
prō-quĭrīto, no perf., ātum, 1, v. a., to cry out or exclaim in public, to publish, proclaim (post-class.):epistulam saepe aperiens proquiritabat,
App. Mag. p. 326, 8:lex proquiritata,
Sid. Ep. 8, 6: hoc opusculum, Claud. Mam. Stat. Anim. praef. p. 33. -
19 reclamito
rē̆clāmĭto, āre, v. freq. n. [id.], to cry out against, exclaim against, loudly contradict; trop.:reclamitat istiusmodi suspitionibus ipsa natura,
Cic. Rosc. Am. 22, 63. -
20 reclamo
I.In gen. (class.):II.in his, si paulum modo offensum est, theatra tota reclamant,
Cic. de Or. 3, 50, 196:reclamat Sicilia tota, propter, etc.,
id. Verr. 2, 4, 14, § 41:illi reclamarunt,
id. Fam. 11, 21, 2:tribuni reclamantibus consulibus refecti,
in spite of their protest, Liv. 3, 21; cf. id. 3, 26; 10, 41 fin.; Suet. Vit. 15; id. Aug. 11; Just. 24, 2, 11:cum ejus promissis legiones reclamassent,
Cic. Phil. 5, 8, 22:orationi,
id. Fam. 1, 2, 2.— Pass.:mihi,
Quint. 12, 1, 14:mihi pro reo,
Plin. Ep. 3, 9, 25:unā voce omnes judices, ne is juraret, reclamasse,
Cic. Balb. 5, 12:quaere peregrinum, vicinia rauca reclamat,
Hor. Ep. 1, 17, 62. — With object-clause:reclamantibus cunctis, satis majestatem ejus imminui, etc.,
crying out loudly, Suet. Aug. 37 fin.; so Just. 24, 2, 10; Phaedr. 4, 16, 25:(servus) si ex possessione servitutis in libertatem reclamaverit,
obstinately demands his freedom, Dig. 41, 2, 3, § 10 (more usually: proclamare ad libertatem; v. proclamo). — Impers.:cum erat reclamatum,
Cic. Sest. 59, 126:ab universo senatu reclamatum est,
id. Dom. 4, 10:vehementer ab omnibus reclamatur,
Suet. Aug. 76.— Poet., with abstract subject: quod quoniam ratio reclamat vera, etc., * Lucr. 1, 623.—Esp.A.Poet., to reverberate, re-echo, resound: scopulis illisa rĕclamant Aequora, * Verg. G. 3, 261:B.arva plangoribus,
Stat. Th. 3, 120:ager canenti domino,
id. S. 4, 5, 20.—In Val. Fl., to call one aloud or repeatedly:rursus Hylan et rursus Hylan per longa reclamat Avia,
Val. Fl. 3, 596:dominam nomine,
id. 8, 172.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Exclaim! — Editor in Chief James Keast Categories Music Film Reviews Entertainment Frequency Monthly … Wikipedia
Exclaim — Ex*claim , v. t. & i. [imp. & p. p. {Exclaimed}; p. pr. & vb. n. {Exclaiming}.] [L. exclamare, exclamatum; ex + clamare to cry out; cf. OF. exclamer. See {Clam}.] To cry out from earnestness or passion; to utter with vehemence; to call out or… … The Collaborative International Dictionary of English
Exclaim! — Exclaim!, ou !*@#, est un journal canadien de langue anglaise spécialisé dans la musique, particulièrement la musique indépendante. Il est publié mensuellement, à raison de 11 mois par année. Son tirage est de 100 mille copies. Le journal,… … Wikipédia en Français
Exclaim — Ex*claim , n. Outcry; clamor. [Archaic] [1913 Webster] Cursing cries and deep exclaims. Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
exclaim — index interject, observe (remark), proclaim Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
exclaim against — index censure, denounce (condemn), disapprove (condemn), expostulate, inveigh, protest Burton … Law dictionary
exclaim — (v.) 1560s, back formation from exclamation or else from M.Fr. exclamer (16c.), from L. exclamare cry out loud, from ex intensive prefix out (see EX (Cf. ex )) + clamare cry, shout, call (see CLAIM (Cf. claim) (v.)). Spelling influenced by claim … Etymology dictionary
exclaim — [v] shout out assert, bellow, blurt, burst out, call, call aloud, call out, cry, cry out, declare, ejaculate, emit, figure, holler, proclaim, rend the air*, roar, say loudly, shout, state, utter, vociferate, yawp*, yell; concepts 47,49 Ant. be… … New thesaurus
exclaim — ► VERB ▪ cry out suddenly, especially in surprise, anger, or pain. DERIVATIVES exclamation noun exclamatory adjective. ORIGIN Latin exclamare, from clamare to shout … English terms dictionary
exclaim — [ek sklām′, iksklām′] vi., vt. [Fr exclamer < L exclamare < ex , out + clamare, to cry, shout: see CLAMOR] to cry out; speak or say suddenly and vehemently, as in surprise, anger, etc. exclaimer n … English World dictionary
EXCLAIM — The EXtensible Cross Linguistic Automatic Information Machine (EXCLAIM) is an integrated tool for cross language information retrieval (CLIR), created at the University of California, Santa Cruz in early 2006. It is currently in a beta stage of… … Wikipedia